udobruchać się

przestać się gniewać lub złościć

Łowczy udobruchany przyrzekł, że się wstawi Do Cesarza i wyrok nieco ułaskawi (II) Sędzia pilnie słuchał, Patrząc w oczy; zdało się, że się udobruchał (III) I przyjął prośbę łotra, byś się udobruchał I to, co mam powiedzieć, cierpliwie wysłuchał (X)

Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Uczucia ↔ Informacje ogólne (Uczucia)